Teni tuz kokardı çocuğun
Saçları rüzgardan dağınık
Saatlerce dolanırdı kıyılarında yalnızlığın
Bir şarkı mırıldanırdı sessizce
Kimbilir kimi beklerdi orada öyle
Bir gün ayakkabılarını buldular kıyıda
Ve ayak izlerini giden sahilden denize...
Denizinsanlarına karıştı dedi kimileri
Bazıları boğuldu dedi
Kayboldu diğerleri gibi
Bence sıkıldı sadece
Beklemekten
Merak etmekten
Teni tuz kokan çocuk
Beklediğinin ardından
Her ne bekliyorsa artık
Uzaklara gitti...
Cumartesi, Mayıs 31, 2008
3:47:00 PM
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Gitti o gitti
Karayı, kavgayı bıraktı
Ağladığı zaman
Belli olmayan
Sulara gitti
Tuzu çözündü
Gitti...
Ve buldu belki de aradığını Bilinmezlikte
Kendi de karışarak
Bilinmezliğin kendisine...
Post a Comment