Gitme diyemedim
Elleri kayıp gitti ellerimden
Peşi sıra sürüklendi
Kırık hayal parçaları boşluğa
Kırıldı
Kalp namına göğsümde artık ne kaldıysa
Sessizce kabullenir göründüm
Mutluydum hatta
Huzurlu olabildiğine
Kanıp kendi yalanıma
Güldüm herşeye ,gelmiş geçmiş ne varsa
Sonra bir gün aynada
Yüzyüze geldim onsuzluğumla
Sessizliğimle
Yalnızlığımla
Kanayan yaralar aradım bedenimde
Kanamıyordum
Nefesimi tutmaya çalıştım
Nefes almıyordum
30.Aralık.2007
Pazar 19:12
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Aynalar da olmasa... Yaşadığımızı sanacağız bazen... Arayış sonsuza kadar... Arayış...
Post a Comment